Als ik terugdenk aan mijn jeugd dan was mijn directe omgeving behoorlijk ‘wit’. Daarmee bedoel ik dat er weinig ‘buitenlanders’ in mijn leven waren. Waarmee ik eigenlijk probeer te zeggen dat er weinig mensen waren met niet blanke huid en/of niet Nederlandse voorouders en/of een Nederlands paspoort. Want blijkbaar zien we Nederlanders (lees: mensen met een Nederlands paspoort) pas als Nederlander wanneer ze blank zijn!? Helaas blijkt dit in ieder geval steeds weer. Er zit ook nog verschil in Europese niet Nederlanders en niet Nederlanders buiten de EU. Blijkbaar. Zo vertelt de maatschappij mij. Maar als ik dieper graaf en beter naar de mensen om mij heen kijk zie ik dat ook in het kleine dorp wij helemaal niet zo ‘wit’ waren.
Het feit dat het op het eerste ogenblik wel zo leek geeft mij een goed gevoel. Dit klinkt misschien vreemd maar ik bedoel het volgende. Als ik geen beeld heb van de hoeveelheid autochtone en allochtone mensen die er in mijn leven zijn kan dit betekenen dat ik ze zie als mensen in plaats van een afkomst. Is dat niet iets moois? Want toen ik dieper ging graven zag ik allerlei verschillende afkomsten in mijn omgeving. Het blijft zo dat ik opgegroeid ben in een voornamelijk blanke (Nederlandse) omgeving. Maar iedereen was en is altijd welkom geweest in ons huis. Helaas gelde dit niet overal in onze omgeving trouwens.
Ik kan me nog levendig de ontzettend pijnlijke en gênante situatie herinneren met een klasgenoot in de 4e klas van de Havo tijdens een les maatschappijleer. Waarbij een aantal blond haar blauwe ogen heren het standpunt verdedigde dat al die ‘buitenlanders’ moeten oprotten naar hun eigen land omdat ‘ze hier niet horen’, ‘allemaal luie uitkeringstrekkers zijn’ etc. Het moment dat iemand een van de heren wees op zijn buurman aan het tafeltje naast hem, een vluchteling uit Iran die als oudste zoon zijn hele familie heeft weten te redden, werd het even stil. Na enkele seconde was zijn reactie ‘Nee maar hij niet, hij is een vriend van mij.’ Dat er verschillende groepen autochtonen en allochtonen zijn en dat iedereen wel eens iemand vriend kan zijn drong niet tot de jongen door. Die ondanks zijn intelligentie niet verder kon kijken dan zijn neus lang was. Of dan wat er met de paplepel was ingegoten.
Hoe je het ook went of keert wil ik blijven denken in individuen. Veel voorkomende gedragingen kun je altijd vinden in elke groep, positief en negatief.
´Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Always. Be kind.´