De feestdagen komen er weer aan. Dit jaar bemerk ik een ontzettende behoefte aan kerstbomen, muziekjes, spelletjes, kaarsjes, lichtjes en vooral dat alles met de gordijnen dicht en alle geliefden in mijn buurt. Ofwel ik heb behoefte aan rust, warmte en gezelligheid na een bewogen jaar.
De Sinterklaas is alweer voorbij met alle drukte die daar bij hoort. Tegenwoordig niet alleen een drukke tijd van cadeaus en rijmelarij maar ook druk vanwege de (internationale) maatschappelijke vraagstukken over dit feest. Wat mij betreft kunnen we er heel kort over zijn en is Sinterklaas een kinderfeest waarbij de moraal ‘wie goed doet wie goed ontmoet’ centraal staat. De gebruikte karikaturen die daarbij horen mogen van mij moderniseren naar een hedendaagse multiculturele samenleving maar kunnen net zo goed losgetrokken worden uit de discussie door het te zien voor wat het is, een karikatuur uit een ver verleden. Ik kan me vinden in beide partijen maar blijf hangen in het midden. De extremen die door beide groepen neergezet worden zijn wat mij betreft te ver gezocht en de schaamte voorbij. De oplossing van het Sinterklaasjournaal vind ik erg mooi gevonden. Waardig en krachtig.
Maar voor nu is deze discussie weer voorbij en mogen we toeleven naar de kerst. Waarbij de man met baard in rood pak ons wat mij betreft dezelfde moraal leert als de beste Sint, maar dat ter zijde. Deze kerst werk ik weer. Kerstavond en eerste kerstdag bereid ik de maaltijd voor de bewonersgroep op mijn werk. Tweede kerstdag doet mijn collega dit samen met onze stagiaire. In ieder geval eerste en tweede kerstdag zullen dit drie gangen menu’s zijn. Overdag helpt de dagdienst mij voor te bereiden. Tweede kerstdag heb ik zelf de dagdienst en help ik mijn collega’s het diner voor te bereiden en regel ik het bingospel. De gewone dagelijkse werkzaamheden gaan natuurlijk ook gewoon door. Er zijn natuurlijk ook cadeaus en tijd voor spelletjes, kerstfilms en muziek. Ondanks dat de decembermaand altijd druk en wat chaotisch is, is het ook gezellig.
Juist nu is het belangrijk er te zijn voor onze groep mensen. Want juist nu worden zij er van alle kanten op gewezen dat zij niet het leven (meer) hebben dat anderen wel (lijken te) hebben. Overal zien ze beelden van mooie mensen die onder de kerstboom bij een warm haardvuur genieten van heerlijke diners met hun familie en vrienden. Zeker voor mensen die al jaren in een instelling wonen is het beeld geschetst door de media de enige waarheid waar zij aan kunnen refereren en deze staat in schril contrast met hun eigen leven.
Niks vrienden en familie. Ook met kerst zijn zij aangewezen zijn op zichzelf. En kunnen zij met oud & nieuw vaak niet de moed opbrengen wakker te blijven. Hoeveel zin heeft het om de overgang van een jaar te vieren wanneer alle dagen al jarenlang hetzelfde zijn. En dus is het juist nu extra belangrijk dat wij als hulpverlener, maar ook u als mens, ons laten zien. Breng een tasje met lekkere dingen naar de dag of nachtopvang, geef een kerststukje aan uw oudere buurvrouw of koop een kopje koffie voor die man die angstig in een hoekje tegen zichzelf zit te praten, glimlach eens naar het schuchtere kind bij dat verwaarloosde huis. En nee verwacht niet direct die blije liefdevolle dankbare reactie. Veel van deze mensen zijn niet meer gewend om gezien te worden. Wanneer in een drukke ruimte ineens alle ogen op u gericht zijn voelt u zichzelf ook niet meteen dankbaar, maar pas wanneer u (later) beseft dat het een feest is en geen aanval.
– No Reproduction Without Creditline